English
Ερωτήσεις-Απαντήσεις
Θέμα: ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
Σοφία:
Νιώθω ότι είμαι σε μια κομβική φάση της ζωής μου. Στα 30 λίγο πριν κάνω τη δική μου οικογένεια, έρχομαι αντιμέτωπη με το πώς με μεγάλωσαν οι γονείς μου και πόσα τραύματα έχω από την εγκατάλειψη που ένιωσα σαν παιδί. Εγκατάλειψη που αναβιώνω ακόμα κ αν δεν με πάρει τηλέφωνο η κολλητή μου για να βρεθούμε το Σάββατο. Δε θα ήθελα να μεταφέρω τα τραύματα μου σε ένα νέο πλάσμα. Το θεωρώ ανεύθυνο. Και αναρωτιέμαι ποιος είναι ο τρόπος να βρεθεί η χρησή τομή. Θα μου έκανε καλό να ακούσω την εμπειρία μιας άλλης γυναίκας με παρόμοια βιώματα.
Απάντηση - Βάνα: Αγαπητή Σοφία καλημέρα,
Θα ξεκινήσω με το να σε συγχαρώ για τη συνειδητοποίηση, κάτι που πολύς κόσμος αργεί πολύ να κάνει.
Μη νομίζεις, μετά από τόσα χρόνια, εγώ προσωπικά δεν έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο που να μην κουβαλάει παιδικά τραύματα, άλλοτε μικρά, άλλοτε πολύ πιο σοβαρά. Η εγκατάλειψη από τους γονείς έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στον ψυχισμό ενός παιδιού, όμως πιστεύω ότι δεν υπάρχει τραύμα που να μην μπορεί να επουλωθεί αν αναζητήσει κανείς συμβουλευτική και βοήθεια από έναν ειδικό. Η αναγνώριση είναι το πρώτο και το σημαντικότερο βήμα, το να μιλήσεις γι αυτό με ανθρώπους που αγαπάς και εμπιστεύεσαι είναι εξίσου σημαντικό. Όμως το καλύτερο δυνατό που θα μπορούσες να κάνεις, είναι να απευθυνθείς σε έναν ειδικό, έναν ψυχοθεραπευτεί που να εξειδικέυεται στο παιδικό τραύμα, ώστε μαζί να ξεκινήσετε την όμορφη διαδικασία της θεραπείας.
Με τη σωστή καθοδήγηση, η κατανόηση ενός τραύματος μπορεί να μετατραπεί σε ένα εξαιρετικό μάθημα ζωής και να σου δώσει την ασφάλεια και σιγουριά για τα επόμενά σου βήματα.
Όσο για τον μελλοντικό σου γονεϊκό ρόλο, να έχεις κατά νου ότι όλοι μας μεταφέρουμε βιώματα και εμπειρίες στα παιδιά μας, όλοι μας κάνουμε σωστά και λάθη. Το σημαντικότερο είναι αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή, η αναζήτηση απαντήσεων και λύσεων.
Ελπίζω να ηταν χρήσιμη η συμβουλη μου. Σου εύχομαι καλή συνέχεια και θα χαρώ να λαβω ξανά νέα σου.
Γιαγιά Βάνα
Νιώθω ότι είμαι σε μια κομβική φάση της ζωής μου. Στα 30 λίγο πριν κάνω τη δική μου οικογένεια, έρχομαι αντιμέτωπη με το πώς με μεγάλωσαν οι γονείς μου και πόσα τραύματα έχω από την εγκατάλειψη που ένιωσα σαν παιδί. Εγκατάλειψη που αναβιώνω ακόμα κ αν δεν με πάρει τηλέφωνο η κολλητή μου για να βρεθούμε το Σάββατο. Δε θα ήθελα να μεταφέρω τα τραύματα μου σε ένα νέο πλάσμα. Το θεωρώ ανεύθυνο. Και αναρωτιέμαι ποιος είναι ο τρόπος να βρεθεί η χρησή τομή. Θα μου έκανε καλό να ακούσω την εμπειρία μιας άλλης γυναίκας με παρόμοια βιώματα.
Απάντηση - Βάνα: Αγαπητή Σοφία καλημέρα,
Θα ξεκινήσω με το να σε συγχαρώ για τη συνειδητοποίηση, κάτι που πολύς κόσμος αργεί πολύ να κάνει.
Μη νομίζεις, μετά από τόσα χρόνια, εγώ προσωπικά δεν έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο που να μην κουβαλάει παιδικά τραύματα, άλλοτε μικρά, άλλοτε πολύ πιο σοβαρά. Η εγκατάλειψη από τους γονείς έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στον ψυχισμό ενός παιδιού, όμως πιστεύω ότι δεν υπάρχει τραύμα που να μην μπορεί να επουλωθεί αν αναζητήσει κανείς συμβουλευτική και βοήθεια από έναν ειδικό. Η αναγνώριση είναι το πρώτο και το σημαντικότερο βήμα, το να μιλήσεις γι αυτό με ανθρώπους που αγαπάς και εμπιστεύεσαι είναι εξίσου σημαντικό. Όμως το καλύτερο δυνατό που θα μπορούσες να κάνεις, είναι να απευθυνθείς σε έναν ειδικό, έναν ψυχοθεραπευτεί που να εξειδικέυεται στο παιδικό τραύμα, ώστε μαζί να ξεκινήσετε την όμορφη διαδικασία της θεραπείας.
Με τη σωστή καθοδήγηση, η κατανόηση ενός τραύματος μπορεί να μετατραπεί σε ένα εξαιρετικό μάθημα ζωής και να σου δώσει την ασφάλεια και σιγουριά για τα επόμενά σου βήματα.
Όσο για τον μελλοντικό σου γονεϊκό ρόλο, να έχεις κατά νου ότι όλοι μας μεταφέρουμε βιώματα και εμπειρίες στα παιδιά μας, όλοι μας κάνουμε σωστά και λάθη. Το σημαντικότερο είναι αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή, η αναζήτηση απαντήσεων και λύσεων.
Ελπίζω να ηταν χρήσιμη η συμβουλη μου. Σου εύχομαι καλή συνέχεια και θα χαρώ να λαβω ξανά νέα σου.
Γιαγιά Βάνα