English
Ερωτήσεις-Απαντήσεις
Θέμα: ΑΠΟΓΝΩΣΗ
Flower :
Είμαι 28 χρόνων και τον τελευταίο χρόνο συγκάτοικω με τον σύντροφο μου. Η δουλειά μου είναι στο σπίτι, αλλά έχω αρκετά έσοδα.
Φαίνεται πως ο σύντροφος μου ζηλεύει την επιτυχία μου και μονίμως γκρινιάζει για το γεγονός ότι βγάζει λιγότερα. Δε με ενδιαφέρουν τα χρήματα και πότε δεν θα τον έκανα να νιώσει μειονεκτικά, αλλά εχω φτάσει στα όρια μου με τη γκρίνια του. Δεν κάνουμε πλέον τίποτα σαν ζευγάρι, βγαίνει έξω μόνο με τους φίλους του και αν προτείνω κάτι εγώ μου λέει πως εχει στριμωχτει οικονομικά. Επίσης, είναι πολύ νευρικός και φωνάζει διαρκώς, με αποτέλεσμα να μου ασκεί ψυχολογική πίεση. Δε με βοηθάει καθόλου στις δουλειές του σπιτιού, με αποτέλεσμα να τρέχω όλη μέρα, για να τα προλάβω όλα. Ξεκινάω μεταπτυχιακό και ήδη έχουν αρχίσει τα πρώτα σύννεφα, γιατί φοβάται ότι δε θα με βλέπει. Νιώθω ότι δε στηρίζει καμία μου επιλογή και δεν χαίρεται με την χαρά μου. Θέλω να προχωρήσω μπροστά, να ανοίξω το δικό μου γραφείο, να κάνω ταξίδια και όνειρα ξανά. Νιώθω ότι αυτή η σχέση με κρατάει πίσω, αλλά δε θέλω να τα παρατήσω. Σκέφτομαι πως ίσως υπάρχει τρόπος να αλλάξει στάση και να βελτιωθεί η σχέση μας, από την άλλη πλευρά κάθε προσπάθεια να επικοινωνήσω ανοιχτά μαζί του για όλα αυτά καταλήγει σε εντάσεις. Βρίσκομαι σε απόγνωση. Τι λέτε εσείς για όλα τα παραπάνω; Απάντηση - Μαρία: Αγαπητή Flower,
Στην εποχή μας, ήταν σχεδόν αδύνατο μία γυναίκα να βγάζει περισσότερο από τον άνδρα. Για την ακρίβεια, οι περισσότερες από εμάς δεν δούλευαν, εκτελώντας τα «οικιακά». Κατά μία έννοια στην Ελλάδα, παραμένει δυνατό αυτό το αρχετυπικό στερεότυπο του άνδρα που πρέπει να βγάζει περισσότερο για να νιώθει ότι έχει το πάνω χέρι.
Όμως οι εποχές ευτυχώς έχουν αλλάξει και καλό είναι να προσαρμοζόμαστε σε αυτές. Από αυτά που γράφεις, σε αυτό που πρέπει να δώσεις μεγαλύτερη προσοχή και σκέψη είναι η βάση της σχέσης σας, εάν ο σύντροφός σου θέλει και μπορεί να συμπορευτεί μαζί σου, εάν υποστηρίζει τις επιλογές σου και εσύ τις δικές του,
Οι επαγγελματικές συνθήκες αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη. Σε μία σχέση σήμερα βγάζει περισσότερα ο ένας και αύριο ο άλλος.
Το ερώτημα λοιπόν εδώ είναι: είσαστε και οι 2 συναισθηματικά αυτάρκεις και συνειδητοποιημένοι ώστε να στηρίζει και αλληλοσυμπληρώνει ο ένας τον άλλον;
Μία λειτουργική σχέση βασίζεται στην ανοικτή επικοινωνία και την αμοιβαια εκτίμηση του ενός για τον άλλον, ανεξάρτητα των εξωτερικών συνθηκών.
Μήπως είναι ώρα να κάνεις μία εφ’όλης της ύλης συζήτηση με τον σύντροφό σου να δείτε αν βαδίζετε στον ίδιο δρόμο;
Με αγάπη,
Γιαγιά Μάρω
Είμαι 28 χρόνων και τον τελευταίο χρόνο συγκάτοικω με τον σύντροφο μου. Η δουλειά μου είναι στο σπίτι, αλλά έχω αρκετά έσοδα.
Φαίνεται πως ο σύντροφος μου ζηλεύει την επιτυχία μου και μονίμως γκρινιάζει για το γεγονός ότι βγάζει λιγότερα. Δε με ενδιαφέρουν τα χρήματα και πότε δεν θα τον έκανα να νιώσει μειονεκτικά, αλλά εχω φτάσει στα όρια μου με τη γκρίνια του. Δεν κάνουμε πλέον τίποτα σαν ζευγάρι, βγαίνει έξω μόνο με τους φίλους του και αν προτείνω κάτι εγώ μου λέει πως εχει στριμωχτει οικονομικά. Επίσης, είναι πολύ νευρικός και φωνάζει διαρκώς, με αποτέλεσμα να μου ασκεί ψυχολογική πίεση. Δε με βοηθάει καθόλου στις δουλειές του σπιτιού, με αποτέλεσμα να τρέχω όλη μέρα, για να τα προλάβω όλα. Ξεκινάω μεταπτυχιακό και ήδη έχουν αρχίσει τα πρώτα σύννεφα, γιατί φοβάται ότι δε θα με βλέπει. Νιώθω ότι δε στηρίζει καμία μου επιλογή και δεν χαίρεται με την χαρά μου. Θέλω να προχωρήσω μπροστά, να ανοίξω το δικό μου γραφείο, να κάνω ταξίδια και όνειρα ξανά. Νιώθω ότι αυτή η σχέση με κρατάει πίσω, αλλά δε θέλω να τα παρατήσω. Σκέφτομαι πως ίσως υπάρχει τρόπος να αλλάξει στάση και να βελτιωθεί η σχέση μας, από την άλλη πλευρά κάθε προσπάθεια να επικοινωνήσω ανοιχτά μαζί του για όλα αυτά καταλήγει σε εντάσεις. Βρίσκομαι σε απόγνωση. Τι λέτε εσείς για όλα τα παραπάνω; Απάντηση - Μαρία: Αγαπητή Flower,
Στην εποχή μας, ήταν σχεδόν αδύνατο μία γυναίκα να βγάζει περισσότερο από τον άνδρα. Για την ακρίβεια, οι περισσότερες από εμάς δεν δούλευαν, εκτελώντας τα «οικιακά». Κατά μία έννοια στην Ελλάδα, παραμένει δυνατό αυτό το αρχετυπικό στερεότυπο του άνδρα που πρέπει να βγάζει περισσότερο για να νιώθει ότι έχει το πάνω χέρι.
Όμως οι εποχές ευτυχώς έχουν αλλάξει και καλό είναι να προσαρμοζόμαστε σε αυτές. Από αυτά που γράφεις, σε αυτό που πρέπει να δώσεις μεγαλύτερη προσοχή και σκέψη είναι η βάση της σχέσης σας, εάν ο σύντροφός σου θέλει και μπορεί να συμπορευτεί μαζί σου, εάν υποστηρίζει τις επιλογές σου και εσύ τις δικές του,
Οι επαγγελματικές συνθήκες αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη. Σε μία σχέση σήμερα βγάζει περισσότερα ο ένας και αύριο ο άλλος.
Το ερώτημα λοιπόν εδώ είναι: είσαστε και οι 2 συναισθηματικά αυτάρκεις και συνειδητοποιημένοι ώστε να στηρίζει και αλληλοσυμπληρώνει ο ένας τον άλλον;
Μία λειτουργική σχέση βασίζεται στην ανοικτή επικοινωνία και την αμοιβαια εκτίμηση του ενός για τον άλλον, ανεξάρτητα των εξωτερικών συνθηκών.
Μήπως είναι ώρα να κάνεις μία εφ’όλης της ύλης συζήτηση με τον σύντροφό σου να δείτε αν βαδίζετε στον ίδιο δρόμο;
Με αγάπη,
Γιαγιά Μάρω