English
Ερωτήσεις-Απαντήσεις
Θέμα: Εργασία
Βασίλης Τρ.:
Καλησπέρα αγαπητή/έ φίλη/ε! Θα ήθελα να εκφράσω μια σκέψη μου που αφορά στα εργασιακά μου. Συχνά αισθάνομαι πως επιζητώ πολύ τη σταθερότητα στον τομέα αυτό και κάθε φορά που απολύομαι από μια εργασία ή κάτι πάει στραβά ή ακόμα και όταν μπαίνω στη διαδικασία να ψάξω μια καινούργια εργασία, δυσκολεύομαι να το βρω ως ευκαιρία για εξέλιξη και γενικά μάλλον με πιάνει μια μεγάλη ματαίωση. Γενικά ιδανικά θα ήθελα να έχω μια χαλαρή δουλίτσα (έτσι κι αλλιώς όλες το ίδιο πληρώνονται πλέον) χωρίς πολλές πολλές επιδιώξεις και άγχη. Απλά αυτές οι ματαιώσεις και γενικά το αίσθημα ότι δεν μου ταιριάζει αυτή η σχέση υπαλλήλου-αφεντικού μου στερεί πολύτιμη ενέργεια και διάθεση για δημιουργία. Παράλληλα πρέπει να συνδυάσω σπουδές και προσωπική ζωή και να συντηρώ με την αδερφή μου το σπίτι μου και συχνά αισθάνομαι ότι ο χρόνος κυλά τελείως ανιαρά και τυποποιημένα. Ίσως αν καταφέρω να κάνω κάτι δικό μου στη ζωή μου με τους όρους που θέλω όλο αυτό να αλλάξει. Άσε δε που μάλλον απεχθάνομαι την Αθήνα και έχω ως όνειρο να μείνω κοντά στη φύση και να έχω ιδανικά το μποστανάκι και τα ζώα μου. Το τρέξιμο στο μετρό, οι μηχανικοί ήχοι, οι φωνές των αφεντικών και τα άγχη της πόλης ειλικρινά νομίζω ότι με αρρωσταίνουν καμιά φορά. Τι έχεις να πεις για αυτό φίλη/φίλε μου. Βασίλης 22 ετών. Απάντηση - Σταύρος: Γεια σου Βασίλη!
Είναι εξαιρετικό να λαμβάνεις κανείς στην ηλικία μου τον προβληματισμό ενός, εξ’οσων διαβάζω, ιδιαιτέρως σκεπτόμενου ανθρώπου. Από το γράμμα σου, αν αντιλαμβάνομαι σωστά, συγκατοικείς με την αδελφή σου, σπουδάζεις και συγχρόνως εργάζεσαι.
Σε ο,τι αφορά τη δουλειά, δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η ματαίωση? Είσαι ένας νέος άνθρωπος και έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου να δοκιμάσεις και να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που σου ταιριάζει περισσότερο, αυτό που σε γεμίζει. Η σχέση υπαλλήλου-αφεντικού σε άλλους ταιριάζει και σε άλλους όχι. Εάν εσύ νιώθεις ότι δεν σου ταιριάζει και θα προτιμούσες να ζήσεις στην επαρχία με το δικό σου μποστάνι, μήπως, αφού τελειώσεις τις σπουδές σου, δοκιμάσεις να βρεις μια δουλειά σχετική, ώστε να το δεις στην πράξη;
Μην επιτρέπεις στη σημερινή σου εργασία να σου αφαιρεί από την ενέργειά σου. Προσπάθησε να το δεις σαν μέσο για να κατακτήσεις τα μελλοντικά σου όνειρα, να τελειώσεις τις σπουδές σου συντηρώντας τον εαυτό σου -αξίζεις συγχαρητήρια για αυτό- και να αξιοποιήσεις το χρόνο αυτό για να εξερευνήσεις άλλα πράγματα, τομείς που θα σου δίνουν ενέργεια να κάνεις το επόμενο βήμα.
Αν ρωτήσεις πολύ μεγαλύτερους από εσένα, θα ανακαλύψεις πως πολλοί από αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν, ο καθένας αναζητώντας τη δική του προσωπική συνταγή ευτυχίας!
Ελπίζω να σε βοήθησε η άποψή μου,
Παππούς Σταύρος
Καλησπέρα αγαπητή/έ φίλη/ε! Θα ήθελα να εκφράσω μια σκέψη μου που αφορά στα εργασιακά μου. Συχνά αισθάνομαι πως επιζητώ πολύ τη σταθερότητα στον τομέα αυτό και κάθε φορά που απολύομαι από μια εργασία ή κάτι πάει στραβά ή ακόμα και όταν μπαίνω στη διαδικασία να ψάξω μια καινούργια εργασία, δυσκολεύομαι να το βρω ως ευκαιρία για εξέλιξη και γενικά μάλλον με πιάνει μια μεγάλη ματαίωση. Γενικά ιδανικά θα ήθελα να έχω μια χαλαρή δουλίτσα (έτσι κι αλλιώς όλες το ίδιο πληρώνονται πλέον) χωρίς πολλές πολλές επιδιώξεις και άγχη. Απλά αυτές οι ματαιώσεις και γενικά το αίσθημα ότι δεν μου ταιριάζει αυτή η σχέση υπαλλήλου-αφεντικού μου στερεί πολύτιμη ενέργεια και διάθεση για δημιουργία. Παράλληλα πρέπει να συνδυάσω σπουδές και προσωπική ζωή και να συντηρώ με την αδερφή μου το σπίτι μου και συχνά αισθάνομαι ότι ο χρόνος κυλά τελείως ανιαρά και τυποποιημένα. Ίσως αν καταφέρω να κάνω κάτι δικό μου στη ζωή μου με τους όρους που θέλω όλο αυτό να αλλάξει. Άσε δε που μάλλον απεχθάνομαι την Αθήνα και έχω ως όνειρο να μείνω κοντά στη φύση και να έχω ιδανικά το μποστανάκι και τα ζώα μου. Το τρέξιμο στο μετρό, οι μηχανικοί ήχοι, οι φωνές των αφεντικών και τα άγχη της πόλης ειλικρινά νομίζω ότι με αρρωσταίνουν καμιά φορά. Τι έχεις να πεις για αυτό φίλη/φίλε μου. Βασίλης 22 ετών. Απάντηση - Σταύρος: Γεια σου Βασίλη!
Είναι εξαιρετικό να λαμβάνεις κανείς στην ηλικία μου τον προβληματισμό ενός, εξ’οσων διαβάζω, ιδιαιτέρως σκεπτόμενου ανθρώπου. Από το γράμμα σου, αν αντιλαμβάνομαι σωστά, συγκατοικείς με την αδελφή σου, σπουδάζεις και συγχρόνως εργάζεσαι.
Σε ο,τι αφορά τη δουλειά, δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η ματαίωση? Είσαι ένας νέος άνθρωπος και έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου να δοκιμάσεις και να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που σου ταιριάζει περισσότερο, αυτό που σε γεμίζει. Η σχέση υπαλλήλου-αφεντικού σε άλλους ταιριάζει και σε άλλους όχι. Εάν εσύ νιώθεις ότι δεν σου ταιριάζει και θα προτιμούσες να ζήσεις στην επαρχία με το δικό σου μποστάνι, μήπως, αφού τελειώσεις τις σπουδές σου, δοκιμάσεις να βρεις μια δουλειά σχετική, ώστε να το δεις στην πράξη;
Μην επιτρέπεις στη σημερινή σου εργασία να σου αφαιρεί από την ενέργειά σου. Προσπάθησε να το δεις σαν μέσο για να κατακτήσεις τα μελλοντικά σου όνειρα, να τελειώσεις τις σπουδές σου συντηρώντας τον εαυτό σου -αξίζεις συγχαρητήρια για αυτό- και να αξιοποιήσεις το χρόνο αυτό για να εξερευνήσεις άλλα πράγματα, τομείς που θα σου δίνουν ενέργεια να κάνεις το επόμενο βήμα.
Αν ρωτήσεις πολύ μεγαλύτερους από εσένα, θα ανακαλύψεις πως πολλοί από αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν, ο καθένας αναζητώντας τη δική του προσωπική συνταγή ευτυχίας!
Ελπίζω να σε βοήθησε η άποψή μου,
Παππούς Σταύρος