Ιστορίες Ηλικιακού Ρατσισμού

Ωραία ιδέα να δώσετε το βήμα να ακουστούν αυτές οι ιστορίες. Η δικιά μου είναι μία ιστορία που κρατάει πολλά χρόνια...

Ωραία ιδέα να δώσετε το βήμα να ακουστούν αυτές οι ιστορίες. Η δικιά μου είναι μία ιστορία που κρατάει πολλά χρόνια. Δεν ξέρω αν είναι ηλικιακό ή ηλικιακό και σεξιστικό συγχρόνως, μάλλον το δεύτερο θα έλεγα. Έχω σπουδάσει πολιτικός μηχανικός με μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και πλέον διαθέτω 15ετή εμπειρία στο πεδίο, δεν είμαι μηχανικός του γραφείου. Από την πρώτη μέρα, παλεύω σαν γυναίκα και μικρή σε ηλικία να ακουστώ. Ανδροκρατούμενος ο χώρος, μεγαλύτεροι οι αρχιμηχανικοί, είναι αμέτρητες οι φορές που έχω εισπράξει ειρωνικά γέλια και σχόλια τύπου τι ξέρεις εσύ, είσαι ακόμα μικρή (μικροδείχνω κιόλας), κάτσε να μεγαλώσεις. Φορές νιώθω ότι αυτό που λέω δεν ακούγεται καν, είναι σαν να είχε μει ένα φίλτρο μπροστά μου που εμπόδιζε τα λεγόμενά μου να φτάσουν στα αυτιά του συνομιλητή μου, ένα φίλτρο που λέει ότι είμαι μία γυναίκα, νέα άρα και άμαθη από την οποία δεν έχουμε να ακούσουμε και τίποτα αξιόλογο.

Η πάλη που έχω δώσει για να αποδείξω ότι η γνώμη μου πρέπει να ακούγεται, παρά την ηλικία μου και το φύλο μου, είναι τεράστια. Θα ήθελα πολύ να μου έδειχναν τον απαιτούμενο σεβασμό όπως κάνω και εγώ. Μπορεί σαν μεγαλύτεροι να έχουν πράγματι μεγαλύτεροι εμπειρία στο εργοτάξιο, να έχουν αντιμετωπίσει δεκαπλάσιες προκλήσεις από εμένα, όμως είναι σημαντικό οι μεγαλύτεροι να γνωρίζουν ότι κάποιος νεότερος μπορεί να έχει άποψη και καμιά φορά μάλιστα και πολύ σημαντική, καθώς τα πράγματα ακόμα και στην οικοδομή διαρκώς εκσυγχρονίζονται και δεν είναι εύκολο να τα παρακολουθούν οι μεγαλύτεροι. Στο κάτω κάτω της γραφής, οφείλουν και οι μεγαλύτεροι να κάνουν χώρο στους μικρότερους και να τους βοηθάνε, αντί να τους μειώνουν.

Share this Post: